Η γνωριμία του περιβάλλοντος μέσα από τα χέρια και το σώμα δημιουργεί νέες συνάψεις στον παιδικό εγκέφαλο, πολύ στέρεες μάλιστα, αφού είναι το ίδιο το παιδί αυτό που φαντάζεται, σχεδιάζει και δημιουργεί κάτι δικό του. Εκτός από τη δημιουργική σκέψη του παιδιού, ενισχύεται και η συνθετική του σκέψη, αφού προσπαθεί να βρει νέους τρόπους για να συνδυάσει υλικά και χρώματα, ώστε να φτιάξει κάτι όμορφο και, ενδεχομένως, πρωτότυπο.

Παράλληλα, ενεργοποιούνται και όλες του οι αισθήσεις. Στις κατασκευές έρχεται σε επαφή με διαφορετικά υλικά και υφές. Κάποια μπορεί να είναι μαλακά και εύπλαστα, ενώ άλλα πιο σκληρά και άκαμπτα. Αγγίζει, μυρίζει, αισθάνεται και ανάλογα συμπεριφέρεται ώστε να δημιουργήσει κάτι ωραίο αισθητικά, κάτι που το εκφράζει σαν ψυχή και συναίσθημα.

Η προσωπική έκφραση του παιδιού μέσα από την τέχνη, μπορεί να γίνει και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των κατασκευών και των χειροτεχνιών. Μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση μέσω της εσωτερικής ικανοποίησης που αισθάνεται το παιδί για τα δημιουργήματά του. Η δημιουργική έκφραση που επιτυγχάνεται μέσω των χειροτεχνιών, απελευθερώνει, βοηθά το παιδί, αλλά και εμάς σαν γονείς ή εκπαιδευτικούς να αντιληφθούμε τη διάθεσή του, τις ανάγκες του, αλλά και την ψυχολογία του γενικότερα.

Όπως κάθε μορφή τέχνης, οι κατασκευές και οι χειροτεχνίες, προσφέρουν ένα ευρύ πεδίο δυνατοτήτων έκφρασης στον καθένα, ειδικά στους πιο εσωστρεφείς από εμάς και βοηθούν ώστε να εκφράσουμε αυτά που δυσκολευόμαστε να πούμε με λόγια.